ஒயிட் ரோஸ் விமர்சனம்

 

போலீஸ் என்கவுண்டரில் தவறுதலாக கொல்லப்படுகிறார் கயல் ஆனந்தியின் கணவர். தனது பெண் குழந்தைக்காக  ஒரு கடையில் வேலைக்கச் சேர்கிறார் ஆனந்தி. அந்த சமயத்தில் கடன்காரர் ஒருவரால் ஆனந்தியின் பெண் குழந்தை கடத்தப்படுகிறார். கடனை திருப்பிக் கொடுத்தால் குழந்தையைத் தருவேன் என மிரட்டுகிறார். வேறு வழியில்லாமல் பணம் சம்பாதிக்க விபச்சாரம் செய்ய முடிவெடுக்கிறார் ஆனந்தி. அப்படி போகும் போது சைக்கோ ஆர்கே சுரேஷிடம் மாட்டிக் கொள்கிறார். அவரிடமிருந்து தப்பித்தாரா? தனது பெண் குழந்தையைக் காப்பாற்றினாரா? என்பதுதான் படத்தின் மீதிக் கதை.

இதற்கு முன்பு தமிழில் பார்த்த சில படங்களை இந்தப் படம் ஞாபகப்படுத்துகிறது. இருந்தாலும் திரைக்கதையை கொஞ்சம் விறுவிறுப்பாகவே கொடுத்து படத்தை ரசிக்க வைத்திருக்கிறார் இயக்குனர்.

ஆனந்தியின் நடிப்புதான் படத்தைக் காப்பாற்றுகிறது. ஒரு பக்கம் கணவனை இழந்து தவிக்கும் போது, அடுத்து குழந்தையைக் காப்பாற்றத் துடிக்கிறார், ஆனால், அவரே ஒரு சைக்கோவிடம் மாட்டிக் கொள்கிறார். அடுத்தடுத்து துயரங்களை சந்திக்கும் ஒரு அப்பாவிப் பெண்ணாக அனுதாபத்தை அள்ளுகிறார் ஆனந்தி.

ஆர்கே சுரேஷை இந்தப் படத்தில் அதிகம் பேசவிடாமல் அவரை மிரட்டலான பார்வையுடன் மட்டும் நடிக்க வைத்திருக்கிறார். தாடியும், மீசையுமாக, வெறித்த பார்வையுடன் அக்கதாபாத்திரத்தில் பொருத்தமாகவே நடித்திருக்கிறார் சுரேஷ். 

சுதர்ஷன் பின்னணி இசை, இளையராஜா ஒளிப்பதிவு குறிப்பிடும்படி அமைந்துள்ளன. அடுத்து இப்படித்தான் கதை நகரும் என யூகிக்க முடிகிறது . ஆனாலும் போரடிக்காமல் நகர்கிறது படம்.